به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، در جنوب شرق ایران 20 پدیده گِل افشان وجود دارد كه پنج مورد آنها بین بندر جاسك و میناب، 9 مورد بین چابهار و بندر جاسك و 6 مورد دیگر هم بین چابهار و مرز ایران و پاكستان بویژه شمال خلیج گواتر قرار گرفته است.

مهمترین این گل‌فشان ها در 95 كیلومتری غرب بندر كنارك و در دشت كهیر نرسیده به روستای تنگ در زمینی مسطح واقع شده و دارای سه تپه كوچك گل‌فشان است كه یكی از آنها شبیه آتشفشان و در حال حاضر فعال است و بقیه آنها نیز از چند سال قبل به صورت غیرفعال درآمده‌اند.

گل‌فشان‌های ایران بیشتر در جلگه‌ ساحلی دریای عمان بخصوص بلوچستان جنوبی تمركز دارند و بیشتر آنها در حال حاضر فعالند،اما فعالیت آنها در فصول مختلف از سالی به سال دیگر تغییر پیدا می‌كند اما به طور عمده در فصول پرباران جذاب و دیدنی است.

بالا رفتن از كوه گل افشان اگر فصل بارندگی نباشد؛ تقریبا راحت است. در بالاترین نقطه كوه چاله ای به قطر كمتر از یك متر و به عمق حدود نیم متر وجود دارد كه با گل پوشیده شده است. در فواصل زمانی حدود یك دقیقه، مقداری گل با صدای خاصی شبیه به تركیدن یك حباب، از چاله خارج و به اطراف پراكنده می شود.

** آب و هوای بندر میامی

اگر فصل بهار و ایام نوروز قصد سفر به جنوب شرق كشور یعنی استان سیستان و بلوچستان را دارید، چابهار گزینه مناسبی است كه از نظر جغرافیایی در زمره 10 نقطه راهبردی جهان است كه آب و هوایی شبیه به بندر میامی در فلوریدای آمریكا را دارد.

گشت چابهار را از آرامگاه 'غلام رسولی' آغاز كنید كه قدمت آن به سال 465 قمری می رسد و در فهرست میراث فرهنگی نیز به ثبت رسیده است؛ مقبره ای با دیواره های سفید رنگ به سبك معماری هندی.

** سواحل صخره ای و تالاب صورتی

سواحل صخره ای چابهار از دیگر نقاط دیدنی این خطه است كه به دلیل پیشروی آب دریا و فرسایش سنگ های رسوبی در ساحل ایجاد شده اند و محلی ها به آن دریای بزرگ می گویند كه امواج دریا در این منطقه گاهی به 15 متر هم می رسد.

** تالاب لیپار

این تالاب در ۱۵ كیلومتری شهر چابهار بعد ا‏‏‎ز روستای رمین در مسیر جاده‌ای ساحلی گواتر و در تنگه‌ای صخره‌های مشرف به دره‌ای سبز قرار دارد؛ از بالای آن روستای لیپار در میان سبزه‌زارها پیداست.

در میان دو كوه كه فاصله چندانی با هم ندارند آب‌بندی ایجاد شده كه آبهای سرگردان اطراف را جمع كرده‌است و به آبگیری به طول ۱۴ كیلومتر تبدیل شده‌ كه در این آبگیر انواع بوته‌ها و درختچه‌ها از نوع گز و كلیر و چش منطقه‌ای با اكو سیستم خاصی را به وجود آورده‌است.

** انجیر معابد

انجیر معابد (لور لول) و به زبان محلی‌ها كرگ، درخت بزرگی است كه در نوار ساحلی چابهار می‌روید؛ در آن شیره سفید رنگی جریان دارد و از درختان تیره كائوچوئی به شمار می‌آید. تاج این درخت بزرگ و پهن است و از انشعابات آن ریشه‌های نابجا می‌روید. پوست درخت صاف و خاكستری، برگهایش بیضی شكل ساده و درشت است، میوه‌های آن نارنجی رنگ و به درشتی فندق و قابل خوردن است. عموما این درختان دارای قدمتی بالای صد سال هستند و اكثرا در نزدیكی زیارتگاه‌ها قرار دارند یا قبلا زیارتگاه بوده‌اند، در حال حاضر در روستاهای رمین، تیس كوپان، ماشی، لیپار و كوپان سر از این درخت‌ها وجود دارد.

** تمساح ایرانی

رودخانه باهوكلات در ۹۰ كیلومتری شرق چابهار كه به خلیج گواتر دریای عمان سرازیر می‌شود، زیستگاه تمساح های ایرانی است كه به آن گاندو یا تمساح پوزه كوتاه می گویند.

این تمساح ها به بخشی جاذبه های طبیعی استان سیستان و منطقه چابهار تبدیل شده اند.

** كوه های مریخی

كوههای بدبوم یا مریخی نیز یكی از مناظری است كه به موازات ساحل از منطقه كچو تا خلیج گواتر كشیده شده‌اند و از پدیده‌های طبیعی این منطقه هستند.

این كوه های رسوبی بر اثر فرسایش خاك به صورت شیار شیار درآمده اند؛ كوه های مریخی چاك چاكند و اشكال نامنوس و فاقد پوشش گیاهی دارند .

از آنجا كه رنگ این كوه ها مابین سفید و طوسی است، انسان در نگاه نخست احساس می كند كه به كره ای دیگر پا نهاده است.

در ناحیه ساحلی خلیج گواتر به ویژه در خور باهو و در نزدیكی محلی كه رودخانه باهو كلات به دریای عمان می‌ریزد، جنگلی از گونه حرا پدیدار شده است.

حرا درختچه‌ای است كه در مرداب های نواحی گرم كرانه‌های عربستان، مصر و جنوب ایران از جمله شهرستان چابهار می‌روید.

در مجموع شهرستان چابهار یكی از نقاط مورد علاقه طبیعت گردان است كه می توانند تركیبی از كویر، دریا ، جنگل و پدیده های نادر زمین شناسی را یكجا ببینند.

فراهنگ** 2025